Dosyć szybko złodziejka dostała się do piwnic. Kilka wytrychów i cała masa cienia: wymarzone miejsce. Można się kryć, tworzyć iluzje i oszukiwać anioły.
A mimo to wolała inny sposób... Jeden anioł w tę czy inną stronę? Czemu nie...?
Przecież Erin miała piękne, krucze skrzydła... A zmiana ich barwy to nie problem. Przecież była iluzjonistką.
Zmiana koloru szat to także nie problem. Nie wiedziała tylko, czy aniołowie mają szpiegów. Choć pewnie byli im potrzebni, by mieć jakikolwiek wieści na temat demonów. Ale to tylko przypuszczenia.
Warto było, w każdym razie, spróbować.
Gdy tylko złodziejka przestąpiła progi piwnic, skorzystała z jej smoczej przemiany. Chwila-moment miała piękne, kruczo-czarne skrzydła. Ułamek sekundy one, jak i cała szata, zmieniły barwę: skrzydła na białe, szaty na mieszaninę czerni, granatu i błękitu. Mimo to i tak były ciemne: jak na szpiega przystało.
Teraz już się nie kryła. Trzeba było przetestować taktykę. Miała nadzieję, że w razie co zbyt wielkiej ilości aniołów nie napotka. W razie co miała... Pewnego asa w rękawie.
Czas był ZAWSZE po stronie Erin...

(MG)

Z pozoru stara i zakurzona piwnica skrywała w sobie jednak wiele sekretów. W rzeczywistości nie była to zwykła piwnica, lecz wielka sala, w której ściany wykonane były ze zwierciadeł i odbijały osobę każdego, kto wszedł do środka. Cztery ogromne stoły zastawione były pozornie zakurzonymi oraz nieprzydatnymi rzeczami, jednak wśród nich znajdowało się wiele cennych broni. W komnacie znajdowały się cztery wyjścia: jedno z nich było otoczone aurą fioletowej mocy, inne niebieskiej, trzecie z kolei czarnej, a ostatnie zielonej. Zadaniem Erin będzie odkryć, które z nich prowadzi do przejścia do Tajnej Biblioteki Aniołów. Jedna pomyłka, a złodziejka straci swoją szansę bezpowrotnie, ginąc w męczarniach...

Erin nienawidziła luster. Jej pierwsze wrażenie zawsze było takie, że jest widoczna jak na dłoni, nawet, jeżeli takowe lustro nie pokazywało jej kryjówki. Przyrządy szatana.
Pierwszy odruch to chęć zbicia wszystkich luster. Opamiętała się jednak prędko, chowając sztylety z powrotem do pochw przymocowanych do rękawic. Pokręciła chwilę głową...
Zaraz... W lustrze były czarne skrzydła! Cholera!
Skupiła się mocno. To będzie nieco cięższe ale do zrobienia. Wiele odbić. Trzeba cały czas mieć oczy dookoła głowy i zatuszować każde jedno odbicie.
Podzielna uwaga... To nie było zbyt wielkie wyzwanie dla złodziejki.
Większy kłopot był z drzwiami. Przeczuwała, że wybór złych drzwi mógł być... Ogólnie złym końcem. Już nie raz w takie sidła wpadała. I nie raz z nich wychodziła cało.
Analiza kolorów...
Czarny - cierpienie, mrok... Tajemnica.
Fiolet - tajemnica, skrytobójstwo, czasem trucizny i męczarnie...
Niebieski - wolność, słowo, przymierze... Wiara w lepsze jutro.
Zielony - nadzieja i wiara... Przetrwanie.
Ostatnie dwie najbardziej się złodziejce kojarzyły z aniołami. Aczkolwiek skojarzenia to mogło być o wiele za mało.
Dopiero po chwili zauważyła stoły. Podeszła do nich i obejrzała każdy przedmiot na stołach, na razie ich nie dotykając. Bronie ciekawiły, ale na pewno żadna z nich nie była mieczem z jej zlecenia. Być może jak rozwikła zagadkę, kilka z nich "pożyczy". Nie koniecznie z zamiarem zwrócenia.
Stół prawdopodobnie był kluczem. Albo raczej przedmioty, albo ich ułożenie, dlatego Erin na razie ich nie ruszała. Musiała przeanalizować dokładnie, co na nich jest i czy jakkolwiek łączy się to z barwami aur. A na pewno się łączyło, już ona nie była aż taką idiotką, by nie wziąć tego pod uwagę...
Byleby tylko nie wlazł tu żaden anioł. Mimo iż każde odbicie zmieniła z pomocą iluzji, to nie była pewna, czy to zadziała na oczy anioła... Lepiej być ubezpieczonym. Dlatego jedną rękę cały czas trzymała blisko pasa, gdzie bezpiecznie zaczepiony wisiał grappling hook...
To dla bezpieczeństwa.

Do sali wchodzi tajemniczy kapłan w masce i czarnej szacie. Erin nie wyczuwa od niego aury, nie wie, kim jest ani do jakiej rasy należy. Wypowiada w języku smoków, dobrze jej zresztą znanym, cztery słowa "Deimos, Kage, Reaper, Ashtal"
Wskazuje przy tym kolejno na stół:
Fioletowy
Czarny
Niebieski
Złoty
I wychodzi.
Złodziejka zauważa, że na stołach znajdują się flaszki z napojami. Jeśli wypije jeden z nich, przejdziesz bezpiecznie przez drzwi. Zadaniem Twojej postaci będzie teraz wybrać jeden z tych napojów tak, by przejść bezpiecznie.

(MG)

Erin cały czas uważnie patrzyła na kapłana. Obserwowała każdy jego ruch, każde najmniejsze skinienie. Cały czas miała napięte mięśnie, czego przez jej ubiór nie było zbytnio widać. Albo raczej: przez iluzję. A tak, to cały czas była gotowa do ewentualnego skoku bądź też ataku w razie potrzeby.
Gdy kapłan zaczął mówić w jej ojczystym języku, nieco ją to zaskoczyło... Skąd do cholery wiedział?! Przecież ta iluzja...
To teraz nie było ważne. Cały czas obserwowała kapłana, podejrzewając go o najgorsze. Uspokoiła się dopiero w momencie, gdy wyszedł. Dopiero wówczas złodziejka rozluźniła mięśnie i podeszła do stolików.
I znowu analiza. Słowa mogły być w kolejności wskazywania buteleczek, w to jednak wątpiła. Wówczas wszystkie płyny byłyby w tej samej barwie, albo przynajmniej podobnej. Kolory nie miałyby najmniejszego sensu.
Zauważyła, że wśród barw płynów nie ma zieleni... Czyli zielone drzwi mogą odpaść, tak samo złoty płyn. Złoto było symbolem pychy. Pycha zawsze kończyła się trwogą... To słowo się pojawiło.
Czarny na pewno oznaczał cień... To nie podlegało wątpliwościom. Sama była cienie i była... Kompletnie czarna. Także to by jej całkiem pasowało.
Także czarny także wypada.
Fiolet... Kolor trucizny, ale także kolor odwagi i dostojeństwa... Mimo to: trucizna. Zabójca. Sama nie raz kombinowała z truciznami, a właściwie to z magią ziemi związaną z truciznami... Najczęściej kwiaty roślin używanych do trucizn były albo białe... Albo fioletowe.
Fiolet odpada.
Także zostaje błękit... Właściwie, bardziej niebieski. Jak jej oczy, bynajmniej tymczasowo.
Zbawienie. Primal Stone był dla Erin właściwie i zbawieniem i pychą i... Wszystkim. Mogła w pewnym sensie kontrolować nim czas. Nikt do końca nie wiedział, skąd go gwizdnęła. Jej zawsze kojarzył się z aniołami i ich mocą. Do tego błękit i niebieski od zawsze były barwami nadziei i wiary. Wywieszany był na anielskich chorągwiach, anioły nosiły błękitne sukna i stroje... A anioły to symbol zbawienia, posłańcy Boga.
Złodziejka uśmiechnęła się chytrze. Przecież to takie banalne...
Złapała za niebieską fiolkę i postanowiła wypić płyn.
Zaraz potem rozejrzała się za drzwiami o błękitnej aurze... I już zmierzała w tamtą stronę, gdy coś ją tknęło. Zdjęła iluzję z luster, po co ma tu tkwić? Zaraz potem przeszła przez niebieski "portal".

z/t