Weszła tutaj, już w "przebraniu" anioła. Albo raczej kogoś w rodzaju anielskiego szpiega: po prostu podkolorowała swój wygląd. Jaśniejsze wstawki i ciemny, granatowy ogół z białymi, połyskliwymi skrzydłami...
Raczej powinno być dobrze. Przynajmniej Erin tak twierdziła.
Teraz nikt jej podejrzewać nie powinien. Przynajmniej tak uważała...
Zaczęła rozglądać się po bibliotece. Książki, książki, książki... I jak w tym burdelu znaleźć te dokumenty..?
Zaczęła szukać czegokolwiek charakterystycznego... Stare zwoje może?
Może.

(MG)

Niewielki problem, jeśli nie żaden, dla Erin mogła stanowić młodziutka blondynka w charakterystycznym ubraniu anielskiej bibliotekarki. Dziewczę miało za zadanie pilnować tego miejsca i wywiązywało się ze swego zadania aż nader dobrze. W pewnej chwili popatrzyła uważnie na "szpiega". Spytała melodyjnie:

- Czy mogę w czymś pomóc?

Z jej kieszeni wypadła całkiem spora sakiewka, zawierająca sporo złota, klejnotów oraz ziół leczniczych. Poniewierała się na podłodze z wdziękiem, czego właścicielka nie spostrzegła.

Popatrzyła na bibliotekarkę badawczo. Uśmiechnęła się lekko, czego teraz nie było widać zza zasłaniającej złodziejkę chusty. To dla bezpieczeństwa. Wolała, by jej nie rozpoznali. Zbyt charakterystyczną buźkę miała... 200 lat złodziejstwa? Na pewno Erin już ganiali, nie tylko tu. Choć tu pewnie najbardziej. W końcu Primal Stone to anielska robota...
- Mi? Ah... Tak, jak najbardziej. - Odparła. Wcale nie musiała udawać zmieszania. Bała się, że ją rozpozna. Chyba już raz Erin widziała. Chyba...
Ale raczej nie było ku temu jakichkolwiek szans.
Po tych słowach znowu zatrzymała czas. Zawinęła sakiewkę i ustawiła się, jak stała przed zatrzymaniem czasu.
- Przydzielili mnie do ochrony jakiejś broni. Ponoć usłyszano, że ktoś może chcieć ją ukraść... - Odpowiedziała, niemal zgodnie z prawdą. Niemal... Ale jednak to nadal kłamstwo. - Mam też zabrać dokumenty do jej królewskiej mości. - Dodała po ułamkowej przerwie.
Jeżeli to nie przejdzie, to Erin nadal miała pewien plan w zanadrzu...

MG

- Tak, to prawda. Jesteś Anaeriel, prawda? - głupiutka dziewczyna starała się imponować nowej znajomej wielką i rozległą wiedzą na temat armii aniołów oraz jej szpiegów. - Miecz znajduje się na końcu biblioteki, w Zakazanym Dziale. Na pewno wiesz, jak go otworzyć. A dokumenty są na półeczce, o tamtej.

Powiedziała to takim tonem, że Erin nie pozostawało nic, jak tylko wpaść w samoistny orgazm zachwytu z powodu posiadanych umiejętności niczym prawdziwy anioł...albo zabić dziewoję.

W pobliżu zaczęli się jednak kręcić zaniepokojeni strażnicy, którym nie spodobała się aura pseudo szpiegówki.

- Niestety, nie. Mam na imię Eriaeal. - Odparła kobiecie z nadzieją, że trafiła w imię jakiegokolwiek szpiega. Podejrzliwe te aniołki. Zauważyła ich. - Nowa. - Dorzuciła na wszelki wypadek. Popatrzyła kątem oka na reakcję tamtych aniołów. Dziewczyna na pewno tego nie zauważyła. Chyba, że patrzyła Erin prosto w oczy, w co ta wątpiła. Według kultury aniołów chyba nie wolno było zaglądać w oczy szpiegów. A może to informacja sprzed stu lat...?
Zaczynała się gubić.
Co do zabójstwa... Erin nienawidziła zabijać, także ta opcja odpadała. Nie zabija i zabijać nie będzie. Nie była aż tak słaba jak jej siostra.
Po chwili poszła we wskazanym przez anielicę kierunku. Na wszelki wypadek już trzymała w pogotowiu grappling hook. Ale tylko go trzymała, nadal był przewieszony przy boku... To tylko wyjście awaryjne.
W razie potrzeby mogła ogłuszyć anioły... To nie powinno być ciężkie. Szczególnie, jeżeli zniknie między regałami i zacznie na nich czyhać. Oszołomi najpierw anioły, zatrzyma czas i złapie anielicę. Zwiąże jej ręce i ją także ogłuszy.
Zawsze też pozostawała iluzja... Można było cokolwiek wymyślić na poczekaniu. Albo znaleźć cień...

MG

Do środka weszli zaniepokojeni strażnicy. Usłyszeli fragment ich rozmowy i zdziwili się aurą rzekomej nowej szpiegówki. Bez ostrzeżenia rzucili się na nią, chcąc ją zabić / aresztować. Możliwości mieli sporo, więc wybrali kilka z nich. Jeden trafił wprost w ramię Erin strzałą.
Dwaj pozostali unieruchomili ją. No, przynajmniej próbowali, gdyż jedna z wystrzelonych przezeń strzał zabiła niewłaściwą osobę.

Erin już dawno stała między półkami, gdy anioły ostrzeliwały jej iluzję. Ona umywała od tego ręce: to nie jej wina, że mogli zabić się nawzajem. Broń ostra to broń ostra. Nie jej interes.
Szybko chwyciła broń i dokumenty, wskazane przez anielicę. Wychodząc zza półek zatrzymała czas i podbiegła do najbliższego okna. Szybko pozbyła się jakichkolwiek zabezpieczeń: jeżeli były to zamki, użyła wytrychów. W każdym innym wypadku użyła łomu.
Że też musiał się trafić anioł, który ją rozpoznał... Co za pech.
Znowu chwyciła porządnie miecz. Dokumenty schowała pod bluzką i bezpiecznie przymocowała paskiem tak, by nie wypadły. Na wszelki wypadek obwiązała tułów chustą, którą nosiła na pasie. Była elastyczna, więc mocno ją naciągnęła. Zabezpieczyła w ten sposób każą możliwość wypadnięcia dokumentów. Wówczas rozchyliła okiennice, rozwinęła ogromne, teraz już krucze skrzydła i zdjęła wszystkie iluzje. Zaraz potem wyskoczyła przez okno, oddalając się trochę. Dopiero po przeleceniu paru metrów efekt Primal Stone'a całkowicie minął.
Aczkolwiek wokół siebie cały czas go utrzymywała... Co męczyło ją niewiarygodnie.
Miała nadzieję, że nie zakończy się to krwotokami albo gorszymi efektami ubocznymi...