Seiren nie mógł sobie teraz pozwolić na swe chodzenie po mieście jak chce czy podobnie czasami trzeba wrzucić na luz czasem sprawy, jednakże wszyscy wspierają nowego cesarza. Powoli przymknął oczy widząc jedynie niebo gdzie nie było żadnej chmury, a księżyć w pięknym rozkwicie świeci się naprawdę coś pięknego zarazem nieskazitelnego.
- Spoczywaj Ojcze w spokoju drogi Cesarzu Aerdwan - Odpowiedział robiąc znak rodu Kuranów. Niepokój trochę niósł władcę dlatego usiadł na pniu drzewa wysoko żeby nikt go nie zobaczył na tyle źeby mieć w końcu święty spokój jednakże nadal czuć woń wilkołaka tego Kenjiego? Ah no tak nocuje u nas, niech mu będzie co poradzić na razie jest rozejm ale co dalej? Wszystko pokaże się później w czasie. Odetchnął.
- Ehh co za dzień naprawdę, wszystko szybko minęło życie rodzi się i życie umiera oraz tak w kółko, żałosne, a mówią że wampiry są nieśmiertelne ale ojciec musiał zachorować na chorobę która była bardzo silna i nie wygrał z tym co za pech przecież to niedorzeczne - Odpowiedział krzyknął głośno z rozpaczy aż nietoperze wybudziły się z jaskinii gdzie była pod klifem usadzona. Cesarz uspokoił się szybko jednakże ciężko oddychał bo to nie była genetyczna choroba tylko przyjęta poprzez walki i wyczerpanie organizmu wraz z trucizną nadaną mu do organizmu.
- Łowca to musiał być - Odpowiedział syknął, nienawidzi Seiren ludzi normalnie nimi gardzi.

Białowłosy doskonale wiedział, że od teraz jego starszy brat będzie miał o wiele mniej czasu co nie jest dziwotą. W końcu jest Imperatorem prawda? Co jak co ale na swojego młodszego braciszka i tak zawsze może liczyć. Co prawda Regis miał swoje plany ale jednak dla niego rodzina była ważna. Krwiopijcy musieli trzymać się razem. Nawet armia choć nie jest tak ogromna to jest najbardziej elitarna na świecie dlatego też nadal może walczyć na równi z innymi. W końcu dotarł do jednego z bardzo ważnych miejsc dla rodu Kuran. Słyszał nawet głośnie rozmyślania brata. Najwidoczniej myśleli o tym samym.
-A więc już po koronacji. Czy mam teraz mówić do Ciebie władco?
Uśmiechnął się. Bracia jak zwykle byli dla Siebie bardzo przyjaźni fakt...ale prawda była taka, że obaj mogli na Siebie liczyć gdyby zaszła taka potrzeba.
-Słyszałem twoje rozmyślania. Najwyraźniej myślisz teraz o tym samym co ja. Powiedz mi braciszku czy wiesz może na co mógł umrzeć nasz ojciec? Doszedłeś do jakiś wniosków?
Sam Regis był bardzo ciekawy. Co prawda miał własne wnioski ale podzieli się z nim dopiero po jego odpowiedzi. Może razem uda im się do czegoś dotrzeć. Może razem dotrą do tego kto zabił ich ojca. Na samą myśl o tym wzbierał w nim gniew.
-Wątpię jednakże by to był łowca.
Dodał pod koniec.

Usłyszawszy kroki braciszka młodszego spokojnie spojrzał na jego ślepia potem usłyszał pytanie.
- Moja rodzina nie powinna mówić mi władco tylko po imieniu jak zawsze jedynie dalsza jedynie część tylko z uszanowaniem - Odpowiedział bezceremonialnej mowy do brata ze wzruszeniem.
- A co do ojca podejrzewam że po śmierci matki która został poturbowana, a dziecię uratowane to myślę że Ojciec został otruty bo podejrzewam że to musiała być trucizna bo coś słyszałem że ktos przebywał w gościnnych sprawach i myślę że to był łowca który wsypał truciznę do wina która była przezroczysta z niezłym środkiem na szczury - Odpowiedział myśląc nad tym.
- Masz zadanie to sprawdzić dokładniej to dobrze? - Odpowiedział dając mu zadanie do rozwiązania.

Brat nie zrozumiał trochę jego żartu. No cóż taki już był Seiren. Można powiedzieć idealny władca czy tak? W każdym bądź razie pokiwał głową, że rozumie i słuchał tego co ma mu do powiedzenia. Niestety nic z tego co mówił praktycznie się nie pokrywało z tym o czym wiedzieli. Co prawda nie wiedzieli nic ale jednakże Regis zdołał nawet wiele wywnioskować choć jeszcze nie rozpoczął nawet własnego śledztwa. Postanowił podzielić się z Seirenem tym o czym myślał.
-Wątpię bracie. Zobacz to na pewno nie mogła być choroba. Nasze serca nie biją a wirusy, bakterie czy pasożyty nie mają prawda w nas egzystować po prostu tego nie wytrzymują. Jedna przyczyna z głowy teraz kolejna. To na pewno nie była trucizna. Nasza krew nie płynie więc nie mogła się rozprzestrzeniać. Sam doskonale wiem, że choć nasz organ nie bije to jednak żyjemy ale truciznę też powinniśmy odrzucić. W takim razie zostaje nam niewiele powodów. Jak dobrze nam wiadomo morderstwo odrzucamy ze znanych nam powodów a co zostało? Magia. Drogi bracie to mogła być magiczna klątwa która wpływa na wampiry. Dlatego nasi medycy nie mogli odkryć co mu dolega. To jedyna możliwa opcja. Przynajmniej z tego co wywnioskowałem. W takim razie jest nie wiele osób które by był w stanie to zrobić. Musiał by to być bardzo potężny mag. Może wróg naszego ojca albo rodu Kuran, albo ktoś kto chciałby przejąć władze. Jednakże na razie mam za mało informacji by stwierdzić, że to na pewno była magiczna klątwa.
Uśmiechnął się do nowego Imperatora Aerdwan i lekko się ukłonił.
-Cokolwiek rozkażesz tak też się stanie. W każdym bądź razie bracie. Czy myślisz, że to na pewno dobrze byśmy się żenili z naszymi siostrami? Sam doskonale wiesz, że nasza najmłodsza siostra może mnie za to znienawidzić.
Lekko spochmurniał. Ciągle o tym myślał choć jak na razie nie był w stanie jej spotkać z nieznanych mu powodów. Cóż pewnie niedługo ponownie się spotkają ale dawno jej nie widział. Zostali rozdzieleni w tym samym momencie gdy zaginęła Victoria. Bardzo dziwne.

- Najwyraźniej mógłby to być mag wróg ojca nie brałem tego w ogóle pod uwagę szczerze mówiąc, ale mądrze mówisz, dziękuję właściwie chciałbym żebyś został moim zastępcą - Odpowiedział uśmiechając do swojego brata jak wyskoczył z drzewa szkarłatnego. W tym momencie stał przeciwko nie mu.
- Niestety to tradycja mój braciszku ja będę iść za tradycją, jednakże rób ty jak uważasz naprawdę to twoje życie nie będę ci dyktował co masz robić, ty wiesz co dla ciebie jest dobre tak jakbyś lepiej żył - Odpowiedział mówiąc mu spokojnym i poważnym głosem.

Białowłosy spodziewał się, że istnieje taka możliwość aby został Arcyksięciem ale nie spodziewał się, że jednak to nastąpi.
-Rozumiem bracie. I dziękuję.
Uśmiechnął się szczerze do brata. Zastanowił się nad tym co właściwie powiedział. Nie chodziło mu o to, że nie kochał swojej młodszej siostry. Po prostu nie wiedział co ona o tym na prawdę sądzi.
-Cóż na razie zostawmy ten temat. Jeśli tak na to spojrzymy to dawno jej nie widziałem. Bracie...czy myślisz, że ona też jest w rodzie Morii? Obie nasze siostry zniknęły w tym samym momencie. Dla mnie to jest trochę dziwne nie uważasz? Będę musiał ją odnaleźć. Nie zrobiłem tego tylko dlatego, że ojciec był na łożu śmierci.
Westchnął nie wiedział co z tym wszystkim powinien zrobić. Tyle pracy. Ale za to jest ogromny plus bycia Arcyksięciem. Dostęp do księgi która powie o wszystkich ważnych osobistościach praktycznie wszystko co chcesz wiedzieć i nie tylko o nich. Bardzo przydatna rzecz tworzona przez na prawdę potężnych arcymagów. Może mu się to przydać to jego misji.
-I jak przygotowanie do nowej roli co bracie?
Zapytał się Seirena. Ciekawiło go, jak sobie z tym będzie radził.

- Szczerze myślę że może być tak naprawdę w pobliżu i kto wie czy nie jest w Mori ale co ja wiem niestety nie znam informacji na ten temat ale myślę że dasz radę ją odnaleźć - Odpowiedział do swojego brata no cóż musi pocierpieć tak naprawdę z tym.
- Wiem że dasz radę tyle ci powtórze jak przedtem, ona ciebie pokocha jestem tego pewien jednie żeby nie zakochała się we mnie, bo będzie krucho bo jej odrzucę uczucia to tyle - Odpowiedział poważnie do swego brata dlatego czasem trzeba trzymać siebie na dystans od tamtej siostry najmłodszej, bo kocha swoją Victorię.
- Ogólnie rola szczerze podpasowała mi się, możliwe chciałam wziąć z drugiej strony tron i dobrze rządzić dlatego zgodziłem żeby nie żałować swej decyzji później - Odpowiedział do brata uśmiechając się do niego znowu.

Chłopak kiwał głową na znak, że rozumie choć szczerze powiedziawszy jego brat go czasami bawił.
-Dzięki bracie. Jestem pewny, że ją odnajdę. I nie martw się. Wątpię by się w Tobie zakochała w końcu i tak każdy wiedział kto jest komu przeznaczony z resztą nigdy nic nie wiadomo.
Co do tego, że rola mu przypasowała zaśmiał się.
-Ciekawe a kiedyś mi mówiłeś, że nie chcesz tronu. Z resztą lepiej byś to był Ty niż jakiś inny arystokrata. Ważne, że tron zostaje w rękach rodu Kuran.
Błękitna krew. Teraz chyba było tylko czterech przedstawicieli z tą krwią a wszyscy byli z rodu Kuran. W każdym bądź razie nie chciał brata dłużej zatrzymywać więc jeśli ten chciał to mógł się udać do swojej ukochanej nie będzie go zatrzymywał.

Seiren jednak nie miał zamiaru nigdzie jednak iść ponieważ wyczuwał aurę że jego ukochana niedługo do niego przyjdzie za pewne lub później czasem tak jest że trzeba to zapieczętować miłością i pierścionkiem który dostał od matki Cornelii jak powiedziała że jak zaręczę się to mam jej wręczyć
- Spokojnie braciszku będzie dobrze - Odpowiedział do niego spokojnym tonem głosu.

Cóż brat zazwyczaj miał w takich sprawach rację więc warto mu zaufać.
-Skoro tak mówisz. A Ty? Czujesz coś większego do Victorii?
Zapytał się w końcu. Ciekawiło go to czy żeni się z nią z miłości czy tylko z powodu tradycji. I ciekawiło go też co tak na prawdę myśli jego starsza siostra. W końcu może mówić jedno a myśleć drugie. Często tak robiły kobiety. Westchnął. Prawdziwe z nimi utrapienie ale żyć bez nich też ciężko. Zawsze się dziwił, że nie ma u nich czegoś takiego jak kazirodztwo. Plusy bycia wampirem. Regisa często niektórzy nazywali Kainem albo Władcą Wampirów. Zbytnio im się kojarzył z tą pradawną osobą. Cóż zrobić. A może rzeczywiście był jego reinkarnacją? Niby wyglądał dokładnie tak samo jak on ale...cóż tak czy inaczej dobrze, że nie przejął tronu. Ma czas zwiedzić świat i odnaleźć swoją siostrę i na pewno to zrobi. Nie ważne ile by mu to czasu musiało zabrać.
-Zgaduje bracie, że niedługo się pobierzecie prawda?

Imperator był zdziwiony pytaniem swojego brata tak naprawdę dlatego spokojnie odpowiedział mu.
- Tak bardzo ją kocham jak kobietę - Odpowiedział bez wahania do swojego brata, co poradzić że Seiren jest uczuciowym facetem w dodatku wyczuwa normalnie dziwne odczucia ze strony tego dziwnego wilkołaka w dodatku nie ufa mu z jego oczu źle mu się widzi.
- Tak zgadza się, jutro odbędzie ślub nasz jesteś obowiązkowo zaproszony na naszą ceremonię - Odpowiedział spokojnie do brata znów.

Nie sądził, że zdziwi swojego braciszka tym pytaniem. W końcu był tylko ciekaw czy kocha ją czy może żeni się z nią bo musi.
-Przynajmniej Wy jesteście szczęśliwy. I Nie martw się. Przyjdę na tą ceremonię. W końcu jesteśmy rodziną.
Szkoda, że ich młodsza siostra nie będzie na tej ceremonii ale niestety nie odnalazła się. Oczywiście Regis nie podda sie oj nie. Sam chłopak wyczuł, że Seirena coś trapi.
-Czyżbyś myślał o naszym wilczym gościu? Raczej nie jest zagrożeniem to pewne.
Co jak co ale był na ich terenach a na dodatek został zraniony. Tak to jest jak się nie uważa ale cóż poradzić. Wilkołak nie wyglądał na tego kto by słuchał rad.
-Możesz być pewny bracie, że znajdę zabójce naszego ojca, wtedy wszystkiego się dowiemy.

- Jestem z Ciebie dumny tak naprawdę mój bracie i na pewno ojciec - Odpowiedział spokojnie do niego jednakże nie ufał tamtemu bo zbytnio nie podobało mu się tak naprawdę.
- Podejrzewam że Ojciec nasz źle postąpił wchodząc w rozejm z wilkołakami, pamiętaj bracie oni są przebiegli i każdą okazję znajdą żeby zaatakować dlatego proszę uważaj na Kenjiego wrazie czego, a jeśli zobaczy Victorię Kuran on i coś naskrobie to przysięgam nic z niego nie zostanie tak naprawdę bo nie pozwolę jej tknąć - Odpowiedział do niego majestatycznym i zarazem spokojnym głosem z lekkim zabójczym instynktem zabijania.

Uważał żeby nie roześmiać się ta odpowiedź bardzo go zaskoczyła. Nie spodziewał się, że jego starszy braciszek tak odpowie.
-Rozumiem. Jesteś zazdrosny bracie mam rację?
Uśmiechnął się do niego. Co jak co ich ród i rasa była strasznie emocjonalna. Czasami aż za bardzo.
-Nie martw się rozumiem Ciebie. Nie wiem czy można ufać Kenjiemu lub wilkołakom. Sam wiesz. Polityka. Ale nasz ojciec miał swoje powody. Musisz przyznać jednak, że nasza rasa i jego rasa jest bardzo honorowa prawda? Oczywiście nie wolno do końca im ufać jednakże mogą nam się przydać przeciwko Elfom, Aniołom czy ludziom. Z nimi już mamy sporo zmartwienia. Z resztą wilkołaki tak samo niezbyt ich lubią w końcu od lat na nich polują uważając naszych wilczych znajomych za bestie. Z resztą nas uważają za takich samych.
Mówił spokojnie. Tak czy inaczej zastanowił się chwilkę i powiedział.
-Jeśli chcesz możesz iść do swojej wybranki chociaż uważam, że powinieneś jej zaufać. Nawet jeśli ten gość coś by kombinował to raczej da rade i jest tam nie tylko służba ale i ochrona. Spokojnie. Teraz jesteś Imperatorem nie rób niczego pochopnego. Wątpię by którakolwiek z ras byłaby teraz gotowa do wojny, tym bardziej gdy niedawno zmarł nasz ojciec.

- Ahh zapomniałeś jednej rzeczy my mamy nie tylko pakt z Wilkołakami tylko też z Mrocznymi Elfami którzy są tak naprawdę naszymi starszymi sojusznikami, a czy demoni nie wiem można rzec że są neutralni, a czy będziemy sojusznikami to się okaże ale myślę że dałoby radę to załatwić - Odpowiedział do niego pokrótce. Zazwyczaj na razie jest cicho tak naprawdę co do wojen.
- Hmm fakt może i jestem zazdrosny ale ufam swojej Victorii - Odpowiedział spokojnie do niego.

Dobrze, że Seiren napomniał o ich sojusznikach bo właśnie sobie coś przypomniał i była to jedna z bardzo ważnych rzeczy.
-Doskonale wiem, że Mroczne Elfy i Demony to nasi wiekowi sojusznicy, ale też trzeba się dogadywać z nowymi. Jasne jest to, że nie dogadamy się z Elfami, Ludźmi, Aniołami, czy Syrenami ale z Wilkołakami mamy szansę. A czemu pięć tych raz miałoby sprzymierzyć sie przeciwko nam skoro mogą tylko 4 prawda? W każdym bądź razie musimy odnowić nasze stare sojusze z Vendicare i Thangaldarosem. Jestem pewny, że ich władcy będą chcieli poznać nowych władców Aerdwan. Jest to dlatego doskonała okazja na odnowienie starych sojuszy i więzi. Doskonale wiemy, że sami nie damy rady przeciwko naszym wrogom. Oni za to doskonale wiedza, że sami też nie dadzą. Tak czy inaczej przydałoby się wysłać do nich pocztą zaproszenie na ślub pary a potem może byśmy zdołali porozmawiać dyplomatycznie o odnowieniu sojuszy. Proponuje też by pogadać o tym też z tym następcą tronu albowiem wpadł mi do głowy pewien pomysł. Nasze rasy mogłyby utworzyć koalicje na wszelki wypadek. Co o tym sądzisz bracie?
Co jak co ale Regis miał łeb na karku. Dobrze, że sobie przypomniał o tym, że należy odnowić stare sojusze inaczej mogłoby nie być za ciekawie. A taka koalicja to będzie znakomita przeciwwaga przeciwko wspólnym wrogom oj tak. Krwistooki tylko się na to uśmiechnął. Ciekawe czy jego plan wypali. Co prawda to on był pomysłodawcą ale raczej Seiren sobie poradzi.

- Podzielam twoje zdanie drogi braciszku dlatego nie mam nic przeciwko temu żeby tego dokonać w takim razie daję ci kolejne zadanie żebyś wysłał do wszystkich sojuszników zaproszenie na przyjęcie ślubne - Odpowiedział spokojnie do niego mówiąc majestatycznym głosem, w dodatku w kieszeni miał szkatułkę z pierścionkiem dla Victorii ukochanej.

Słysząc jego słowa lekko się skłonił.
-Zrozumiałem. W takim razie poczynię odpowiednie przygotowania. Bywaj bracie na razie, Ciebie zostawiam w spokoju. W końcu jutro jest twój wielki dzień. Jutro... wszystko się zmieni.
Taka była prawda. Regis zostanie jutro oficjalnie Arcyksięciem a sam Seiren będzie pewnie zajęty najpierw zaślubinami a potem pracą Cesarską. Takie życie władcy. Co prawda sam białowłosy miał do tego głowę ale był pewny, że starszy brat sobie z tym wszystkim poradzi a młody Kuran ma przez to o wiele więcej czasu na własne plany takie jak na przykład odnalezienie zabójcy ich ojca oraz odnalezienie swojej młodszej siostrzyczki. Ciekawiło go to czy da radę.
-Bywaj bracie i nie martw się. Wszystko będzie dobrze.
Odpowiedział z uśmiechem i postanowił go zostawić. Udał się po kartkę i pióro by napisać zaproszenia. Do tego Kenjiego też napisze. Co tam, że był na zamku ale oficjalne zaproszenie musi być prawda?

OOC:
Drzewo Szkarłatne -> Biblioteka

Seiren spokojnie stał w ogrodzie jednakże trochę to znużało jego przybijający krajobraz czy może smutek przez odejście Ojca Hiroshiego którego już nie widział bo był na łożu śmierci? No cóż to nie była śmierć z przymusu czy przypadkowa to musiało być zabójstwo nie ma innego wyjścia, a co w dodatku okazuje się że mógł być otruty albo jak brat mówił Magia ktoś musiał zainterweniować jego magią czy mocami, a nawet zaklęciem czyli klatwa?! To już poważna sprawa.
- Teraz to muszę pilnować mojej rodziny, moje rodzeństwo oraz ukochanej która jest dla mnie bardzo droga - Odpowiedział cichutko do siebie, wtedy złożył przysięgę właśnie tu i teraz.
- Przysięgam Ojcze, że dam radę nieść ku zwycięstwa i moralności dla Aerdwanu oraz dla społeczeństwa które posiada nowego Imperatora Seiren Rido Kuran - Odpowiedział głośno z powagą i majestatycznym głosem jak na Cesarza przystało.
- Dziwne gdzie jest Victoria Kuran, za pewne w komnacie lub zajmuje się Kenjim, ah no tak ona ma przecież dar leczenia jak jej matka Cornelia to żaden przypadek że odziedziczyła urodę i nie tylko - Odpowiedział spokojnym głosem do siebie znów ale to już norma u niego.
- Czas zacząć przygotowania i prace na teraźniejszy plan rady królestw sojuszniczych - Odpowiedział i powolnym krokiem szedł z ogrodu gdyż miał dużo pracy przed sobą, nie miał zamiaru zawieść Ojca i Rodziny tymbardziej swojego Społeczeństwa. Wten zniknął już przy bramie gdzie kończy się ogród i ruszył w stronę głównego holu Cesarskiego Zamku.

z.t

Seiren podszedł do swojego ulubionego drzewa w którym lubił samotnie spędzać czas musiał spiąć się i jedynie usiąść na gałęzi.
- Ahhh w końcu błoga cisza zero pracy normalnie jak na wakacjach, a może gdzieś pojedziemy - Odpowiedział zastanawiał się cicho żeby nikt nie usłyszał ostatniej wypowiedzi, co poradzić wolał być dyskretnym co mówi teraz. Przymrużył oczy jedynie Seiren lekko zasnął ale nie na tyle żeby spać z drzewa bo czuwał. Sei odetchnął odczuł po prostu żeby przejechać się na przejażdżkę żeby odpocząć od wszystkiego. Wyszedł stąd.

z.t