Gęsta i nieprzebyta puszcza, w której drzewostanie przeważają gatunki liściaste. W większości ich przedstawiciele liczą sobie setki lat, a ich zielone listowie jesienią tworzy imponujące dywany z różnych kolorów na ziemi. Spacer po tym miejscu może być nawet bezpieczny, a widok może wyglądać tak jak na tej polanie ze zdjęcia, lecz nie każda część Starego Lasu jest tak przyjazna dla tubylców. We wschodniej jej części czasem kręcą się różne potwory...

Dziewczyna przyleciała do tego miejsca stary las niczym ciarki jej przeszły ale nie dokońca najlepsze miejsce żeby wyznać mu prawdę. Smok wbił się w powietrze zostawiając jedynie panią ze sługą który w tym momencie będzie służyć to z rasy demonów co najlepsze. Spokojnie odetchnęła mówiąc do niego.
- Proszę Ciril daj ten list do Nathaniela to bardzo ważne dobrze? - odpowiedziała z lekką cierpliwością, w tym demon był zaskoczony jej postawą przecież nigdy tacy ludzie nie byli ale przecież człowiekiem nie jest tylko demonem z przemianą ludzką co poradzić.
- Dobrze moja Pani zrobię jak sobie życzysz - Zniknął we mgle żeby mieć szybko informacje z głowy.
Dziewczyna jedynie czekała na wiadomość spowrotem.

Adiel tym czasem nie wiadomo skąd, ale zwyczajnie wyszedł z cienia, nawet nie zauważył kobiety stojącej obok.
-I co idioto? Znowu się zgubiliśmy- Odezwał się głos w jego głowie. Adiel westchnął ciężko po czym usiadł na pod drzewem z przymkniętymi oczami, z którego cienia wyszedł. - A zamknij się wreszcie- Odparł na głos, mamrotnie do swojego drugiego ja. - Mówiłem oddaj mi kontrolę, byśmy spokojnie dotarli do celu, ale nieee... - Po tych słowach swojego "alter ego" wyraźnie się wpienił.
-No dobra, słuchaj no, skończ wreszcie biadolić i okaż trochę wdzięczności, co? W końcu próbuję ci pomóc! - Krzyknął z wyraźnym poirytowaniem. - Dobra, już dobra... Nie denerwuj się - Odparł wewnętrzny głos - Swoją drogą obok ktoś jest i musisz właśnie wyglądać przekomicznie - Dodał po chwili pół śmiejąc się.
Anioł spojrzał w bok i spostrzegł ludzką, a przynajmniej wyglądającą na ludzką kobietę.
- Mogłeś powiedzieć szybciej - Wysyczał cicho przez zęby. Nie dość, że gada sam do siebie, to jeszcze obok ludzkiej kobiety, pewnie pomyśli sobie nie wiadomo co.
-Tak w ogóle, ona nie jest człowiekiem... no przynajmniej nie w pełni - Prawowity właściciel tego ciała  postanowił uświadomić o tym tego drugiego ~ Jakby to robiło jakąś różnicę. Pomyślał po czym wstał i drapiąc się po karku, przez kaptur który miał na głowie i uśmiechając się niezręcznie odezwał się do niej.
-Witam.

Misselie dziwne mamrotanie usłyszała to było przedziwne jakby ktoś rozmawiał sam ze sobą lub z kimś. Odetchnęła po jakimś czasie wtedy ujrzała anioła jednakże to nie był anioł o czystych skrzydłach bardziej ciemności? Nie wie może jedynie zgadywać przecież zbytnio styku z nimi.
- Witaj - Odpowiedziała szybko zmieniając swój wygląd czyli przemianę gdyz jest pół demonem i pół człowiekiem, no cóż poradzić tak urodziła się po czasie jak jej praprapra itd dziadek był arcydemonem co za los no ale cóż życie. Spokojnie spoglądała się na niego trochę.

~Ok, no to czym jest skoro nie człowiekiem? pomyślał szybko, oczywiście myślami też może się komunikować z prawdziwym Adielem. - Pół demonem- Odparł tamten ziewając. Cóż taka to już jest różnica siły między tą dwójką. Prawdziwy właściciel ciała jest chyba najpotężniejszą istotą rozumną jaka urodziła się na tym świecie, więc nic dziwnego, że potrafi rozpoznać rasę po samej jej aurze.
-Emm... Mogę wiedzieć co kobieta robi tutaj sama? Mimo iż jesteś pół demonem mogłaś trafić na kogoś silniejszego - Zaczął nie wiedząc za bardzo w jaki sposób zacząć jakąś rozmowę, a skoro już doszło do spotkania to jakąś by wypadało.

Dziewczyna była zaskoczona usłyszała pół demon? jak kto możliwe że on wie o tym.
- Ja? Ogólnie przyleciałam na smoku Orionie - Odpowiedziała, wtedy ujawnił się w chmurach czarny ogromny smok o łuskach ognistych który tak naprawdę jest rzadkim zjawiskiem takie smoki żyją w abismo, a ona go odnalazła rannego i wzięła do siebie w taki sposób stał się zwierzchowcem oddając duszę i serce pani.
- Spokojnie Orion już dobrze - Odpowiedziała do niego tuląc się do niego, smok oddalił w jakieś odległości spokojnie odetchnęła.
- Czemu sądzisz że jestem pół demonem ? - Spytała czemu on wie o tym kim ona jest naprawdę?

Spojrzał na smoka nieco obojętnie, a jego ego chyba miało zamiar coś powiedzieć, ale ostatecznie też jedynie ziewnął. Może miał nadzieję, że smok będzie jeszcze rzadszy niż ten tutaj. Choć zapewne smoki z jego czasów już nie istnieją... No może poza smokami opiekuńczymi oraz nielicznymi wyjątkami. Teraz smoki są tak naprawdę słabe.
Nagle padło pytanie o to skąd wie czym jest... O cholera to się wpakował, całkiem zapomniał, że prawie nikt nie jest w stanie rozpoznać rasy po aurze, przez co nawet magia nie jest w stanie ukryć przed Adielem prawdziwego oblicza.
-Zgadywałem! - Rzucił szybko w odpowiedzi... Pewnie, na pewno uwierzy w coś tak banalnego. Jeszcze bardziej irytował go śmiejący się do rozpuchu głos w jego głowie.
-Jestem Ad... - Chciał odwrócić uwagę od tego tematu, ale prawie wpakował by się jeszcze gorzej, w końcu może znać jego imię... Choć pewnie prędzej skojarzyła by po przydomku, jednak niektórzy znają i jego imię. - [b]Adriezel[/b] - Dokończył wymyślonym na szybko imieniem, przez co ten prawdziwy zaczął się jeszcze głośniej śmiać słysząc tak bezsensowne imię. Z całą pewnością gdyby mógł to by mu teraz przywalił, ale żeby uderzyć jego musiałby walnąć sam sobie, a to by jeszcze dziwniej wyglądało niż gadanie samemu ze sobą.

Zaśmiała się Misselie jednakże niestety zęby pokazała ale były widoczne małe kiełki demona, normalnie zamknęła usta delikatnie po czasie.
- No ładnie tak wpakowywać się - Odpowiedziała do niego lekko dotknęła ręką swojego boku, dziewczyna ujawniła swoje skrzydła demona, a bardziej wyglądały na succuba ale kto tam wie tak naprawdę. Dziewczyna spokojnie usłyszała imię, ale coś ukrywa swe imię i powiedział tamte? Normalnie ukrywa coś przed sobą, dziwne przecież nie potrafiła czytać w myślach? Czyżby wrodzona moc uaktywniła się po czasie? Dobra dość próbuje z samą walczyć żeby nie robiła tego i lekko osłabła bo jest w ciąży co poradzić, i sługa szybko złapał swoją panią.
- Nic pani nie jest - Odpowiedziała i podniósł ją szybko wiedząc że to niebezpieczne przecież to dziecko Nathaniela cesarza.
- Dziękuję Castiel - Odpowiedziała po jego imieniu drugim do sługi.
- Ja jestem Missiel D'arc - Odpowiedziała swoim imieniem i nazwiskiem, cóż mógł usłyszeć o tym nazwisku bo jest sławne bardzo z historii, a tymbardziej u Aniołów bo zasłużyła się tam.

W tym samym czasie z głębi lasu dało się słyszeć szybkie kroki dwóch osób. Osoby poruszały się dość szybko, jak na ludzi, zatem jasne było, że należą do jakiejś nadnaturalnej rasy. Tajemnica wyjaśniła się po kilku minutach - zza drzew wyszła para demonów, czerwonowłosa kobieta o dostojnym wyglądzie, ubrana w królewskie szaty oraz cesarz Vendicare, najwyraźniej jej syn. Pogrążeni w cichej rozmowie nie zauważyli z początku Adiela i Misselie.
- Nie spiesz się, synu. - mówiła cichym, spokojnym tonem kobieta. - To nie jest właściwy czas na popełnianie błędów. Powinniśmy poszukać wsparcia w naszych sojusznikach w Thangaldaros.
- Nie musisz się tak martwić, mamo. - westchnął Natsu. - Sam wezmę wszystko na siebie.
Na widok Misselie chłopak uśmiechnął się lekko. Królowa stanęła, zdumiona widokiem smoka, ale nic nie powiedziała. Może zabrakło jej słów. Cesarz skłonił się przed dziewczyną krótko, skinął Adielowi głową. Przez chwilę na polanie panowała cisza.

Tiaaaa... Cóż na to poradzić, w końcu nie spodziewał się, że ktoś tu w ogóle będzie, w takim odludziu, w środku lasu. Nie zwrócił większej uwagi na sługę, tutaj już bez problemu mógł poznać, że to demon, nawet nie musiał się pytać wciąż śmiejącego się swojego wewnętrznego ja.
Gdy tylko się przedstawiła miał już pewność, że by go poznała, dobrze, że nosi ten płaszcz z kapturem dzięki czemu nie da się go rozpoznać, do tego świecące oczy oraz fioletowy kolor skóry, wygląda nieco inaczej niż przed wygnaniem. Nagle wewnętrzny Adiel oznajmił mu o zbliżających się dwóch demonach i ich zamiarach. Ehhh... Jednak dobrze mieć tak potężną osobę wewnątrz siebie.
No przynajmniej odwróci to uwagę od jego osoby, a o to mu przecież chodziło, więc właściwie mógłby być wdzięczny tej dwójce która po chwili się pojawiła.
Odpowiedział demonowi tym samym po czym stanął nie odzywając się, jedynie jego ego się odezwało w jego głowie, po tym jak całkiem się uspokoił i przestał się śmiać.
-Ale grobowa cisza - Skomentował trafnie i krótko.

Misselie zauważyła Nathaniela lekko zarumieniona wtedy miała wrączyć dokument i powiedziała do Castiela sługi.
- Castiel wręcz cesarzowi dokument - Odpowiedziała do niego i poddaje jej papier z jej badaniami i pochodzenie dziewczyny.
- Dobrze moja pani - Odpowiedział i podszedł do cesarza wreczając prawdę o jej pochodzeniu.
- W dodatku chciałabym powiedzieć że jestem w ciąży z Tobą mój drogi Nathaniel - Odpowiedziała spokojnie spoglądając i potem ujawniła swoją prawdziwą postać wtedy pokazały się łuski jakby u succuba oraz skrzydła na bokach dziewczyny. Później uśmiechnęła się do niego pokazując że nie jest tak naprawdę człowiekiem tylko hybrydą.
- Ja posiadam przodka Arcydemona który był w mojej rodzinie i niestety odbiło się na moim ciele że jestem pół demonem i pół człowiekiem - Odpowiedziała do niego.

Niemal słychać było przez chwilę cykające w krzakach świerszcze. Królowa i cesarz stali jak wryci, wydawałoby się, że nie dotarła do nich treść słów Misselie oraz ich przekaz. Był to przekaz dosyć jasny, oznaczający kolejne komplikacje w polityce Vendicare. Jej wysokości dosłownie opadła szczęka, natomiast Nathaniel szybciej doszedł do siebie. Zrozumiał, co się stało. Był ojcem dziecka śmiertelniczki po raz drugi w swoim życiu. Tym samym ma przejebane totalnie...Zacisnął wargi. Poczucie winy chlasnęło go w twarz z całej siły, przypominając o Reiko i Takashim. I o swoistej zdradzie, jakiej się dopuścił z własnej woli.
- Porozmawiamy o tym w Kreinshaven. - stwierdził nad podziw spokojnie. Nie wiedział, co ma teraz właściwie czuć. - Tak właściwie, to co tu robisz? Skoro jesteś...w tym stanie, nie powinnaś samotnie spacerować po miejscach takich jak to.
Czcigodnej władczyni przywróciło mowę. Spopieliła wzrokiem najpierw Castiela, potem Misselie, aż wreszcie jej gniew skierował się na wyrodnego syna, który musiał oczywiście coś odpierdolić, inaczej nie byłby sobą. Adiela chwilowo zignorowała, jednak w powietrzu czuło się nadchodzącą burzę oraz aurę zagrożenia. Świerszcze przestały cykać.
- Najpierw porozmawiasz o tym ze mną w Nexus, mój synu. - zawiadomiła go straszliwie spokojnym głosem. Spokój ten nie wróżył najlepiej. - Nie będzie to bynajmniej łagodna metoda rozmowy.
Cesarz skinął głową spokojnie na znak, że podziela zdanie matki, choć nie sprawia mu to rozkoszy. Kobieta zmiażdżyła go wzrokiem, po czym zniknęła. Chłopak gwizdnął. Gdzieś z oddali nadleciał jego wierny towarzysz, Himmel. Usiadł na kilku drzewach oraz trawie, kołysząc łbem i mając gdzieś wszystkie zawikłane ludzkie sprawy. Chłopak podszedł do Misselie. Ignorując obecność Adiela oraz scenę, która miała miejsce przed chwilą, chwycił ją w pasie. Ostrożnie posadził ją na grzbiecie smoka, a następnie zabrał do Kreinshaven.

Z.T z Misselie.

Stał po prostu przyglądając się całemu zajściu, powoli zaczynał czuć się niepotrzebny, najwyraźniej nawet jego wewnętrzne ja go olało, bo słyszał całkiem mocne chrapanie w swojej głowie. Przewrócił oczami, całe szczęście, że się świecą, przynajmniej nie widać tego co z nimi robi.
Powoli przestawał zwracać na nich uwagę, zastanawiał się czy tak po prostu nie zniknąć w jakimś cieniu. Jednak para go uprzedziła i odleciała zanim zdążył cokolwiek zrobić. Westchnął ciężko... Jeszce teraz musiał słuchać chrapania i nie mógł nic na to poradzić. Podszedł do cienia jednego z drzew, po czym powoli się w nim zatopił.

z.t

Allameris spokojnym krokiem szła przez las wiedząc że to jest teren Denarii jakoś ją to nie pozbawiało zmysłów w dodatku wolności, przecież ją Pan nie zabije za to że chciała smokiem przylecieć żeby przejść się po tych terenach, dziewczyna oparła się o drzewo westchnęła robiąc lekko dobitą minę, została porwana przez niego i kraj ją wzięło za zdrajczynię? przecież złego nic nie zrobiła co to za dziwne cesarstwo.
- Kurna - Odpowiedziała krzyknęła głośno ze wściekłości. Smok przyleciał koło niej i położył się dotykając jej kolan oraz otulił ogonem ciało elfki widząc że jest zmęczona to położyła się widząc swojego towarzysza oczy przymrużyła i w pół była zmęczona.

Allameris za mocno spała tak naprawde, jednak musi wracać do thangaldaros bo za pewne jej Pan będzie chciał od niej dlatego wstała budząc smoka. Smok otworzył oczy, wtedy telepatycznie wezwała go żeby wstał i usiadła na nim oraz odlecieli z tego miejsca.

z.t