First topic message reminder :

~ Ogromne pomieszczenie, zaś w środku znajduje się pokaźnych rozmiarów małżeńskie łoże ze zdobionymi poduszkami oraz pościelą. Widoczny jest duży baldachim oraz dwie małe, drewniane komody stojące po obu stronach łoża. Pod nim rozpostarty jest szkarłatny dywan. Wbudowana jest tu spora garderoba podzielona na część męską i żeńską. Dodatkowo miejsce dla kobiety pod postacią toaletki, a obok niej wisi duże, długie lustro by móc przejrzeć się dokładnie z każdej strony. Obok garderoby stoją dwie duże szafy. Widoczna boazeria oraz różnorodne motywy na suficie. ~

Machnęła dłonią lekceważąco jakby teraz to nie miało większego znaczenia. Uśmiechnęła się do niego delikatnie, gdyż na więcej nie było jej stać w obecnym stanie. - Nic mi nie będzie, muszę chłonąć Twoją bliskość jak tylko jest to możliwe- ucałowała czule jego policzek trwając w tej samej pozycji jaką uzyskała. Entuzjastycznie zareagowała na zaproponowane, wręcz ustalone imię. - Bardzo ładne imię, będzie pasowało. Vincent i Sophie...- zastanowiła się nad czymś i to ją poważnie zaniepokoiło. Pogładziła opuszkami palców jego ramię spoglądając na niego uważnie. - Seiren... Nie chcę, żebyśmy zmuszali ich kiedyś do małżeństwa. Nam razem jest wspaniale, lecz pragnę by one były w pełni szczęśliwe i nie miały narzuconej przyszłości. Dajmy im możliwość wyboru- wyjaśniła obserwując jego twarz niespokojnie. Miała nadzieję, że to zrozumie i podzieli jej zdanie. Zamierzała walczyć o ich szczęście do końca, wiedziała to już teraz. Ona doskonale wiedziała jak to jest, kiedy ktoś z góry ustala ci życie. Potrzeba dużo czasu, żeby to przyjąć, a niektórzy nigdy nie potrafią tego zaakceptować i stają się w rezultacie nieszczęśliwi. Z całego serca nie chciała tego dla swoich pociech.
Swoją drogą zastanawiała się jak to możliwe, że jeszcze niedawno ich nie było, a teraz są tu. Czują, spokojnie śpią, drgają, cieszą się każdym czułym dotykiem rodziców, którzy czuwali przy nich niczym strażnicy. - Nie spodziewaliśmy się dzieci, a tutaj przychodzi na świat dwójka, niesamowite...- uśmiechnęła się subtelnie, pociągając delikatnie męża za dłoń, aby mógł położyć się razem z nią. - Potrzebna będzie sypialnia dla dzieci, ale póki co wolałabym mieć łóżeczka tutaj, przy sobie blisko- dodała z zadowoleniem. - Jesteś kochany... Cieszę się, że Ciebie mam. Masz tyle serca i miłości dla mnie- wplotła palce w jego dłoń.

- Hmm wiadome jak na razie to niech je wychowajmy ja podejrzewam że coś szykuje się, jakieś wyzwanie i czuję że Nathaniel cesarz Vendicare za pewne będzie szykował sprawy do umocnienia naszych relacji dlatego wszystko jest możliwe że aranżacje małżeńskie mogą też wchodzić w grę bo co mi wiadome dowiedziałem się od informatora że narodziły też dwójka dzieci syn i córka im również dlatego podejrzewam że chyba on będzie chciał połączyć naszą córkę i jego syna w małżeństwo ale to tylko domysł mój bo coś o tym słyszałem nie wiem skąd i czy to na pewno tak będzie ale niestety trzeba z tym i tak pogodzić się jeśli mamy mieć naprawdę szczęście jak w rodzinie i interesach, nie oznacza to że mamy ich wykorzystywać do tego celu broń boshe drogiego naszego Kaina - Odpowiedział z dumą i powagą widząc maleństwa które śpią nadal w ramionach Seirena.
- Mam nadzieję że jakoś dojdziemy do kompromisu bo wiesz nie mamy podpisanych do końca papierów z Vendicare, a być w tyle nie możemy bo zauważ Vendicare i Thangaldaros są od dawna w sojuszu, a my jakoś z boku jesteśmy też powinnyśmy o to zadbać wiem może to ci się nie spodobać ta niby aranżacja ale to taki drobny pomysł, ale wpierw nie martwmy się tym i spędźmy upojny czas - Odpowiedział imperator do swojej ukochanej żoneczki.
- Wynajmę najlepszego architekta do wnętrz i zaprojektuje dwa pokoje dla syna i córki żeby mieli swoje osobne pokoje - Odpowiedział szczęsliwy do żony.

Słuchała go uważnie od czasu do czasu potakując głową ze zrozumieniem. Zaniepokoiła ją informacja odnośnie wydawania córki za potomka demonów. Oczywiście mieli dużo czasu, dzieci musiały podrosnąć, a to długotrwały proces jednak... Nie podobał jej się ten pomysł. Z drugiej strony to faktycznie mogłoby umocnić ich wzajemne relacje z demonami. Mieliby niepodważalny sojusz w garści z racji, że ich córka zamieszkiwałaby zamek w Vendicare. Miała nadzieję, iż córka będzie na tyle dojrzała, że t zrozumie, a nuż zakocha? Wtedy byłoby idealnie, ale serce nie sługa. Odetchnęła głęboko wbijając wzrok w małe lico Sophie. Tyle rzeczy złych i dobrych ją jeszcze czeka. Oby jak najwięcej tych najlepszych momentów. - To wszystko jest dość trudne chociaż i tak sprowadza się to do aranżacji małżeństwa Sophie z potomkiem demonów. Mam nadzieję, że okaże się na tyle interesujący, że nasza córka sama zechce z nim być.- uśmiechnęła się blado, ponieważ trochę ją ta sprawa martwiła jednak postanowiła póki co odepchnąć to na boczny tor. Seiren wydawał się mówić o wszystkim bardzo sensownie, dlatego nie sądziła, by stało się coś złego. Będą mieli jeszcze czas rozmawiać na spokojnie o pewnych sprawach z dziećmi. Uniosła brew wysoko z zagadkowym uśmiechem. - Upojny czas? Co masz na myśli?- uśmiechnęła się szeroko, a na ostatnie słowa kiwnęła głową. Do tego czasu będą spały tutaj, aby mogła mieć je pod ręką. Nie ufała na tyle sługom, żeby opiekowały się jej dziećmi. Wolała sama się nimi zająć i patrzeć jak zasypiają. Będzie wtedy o niebo bardziej spokojna.