Komnata Księżniczki jest obszerna oraz skromnie ozdobiona. Wchodząc do niej można zauważyć całkiem mały salonik. W nim zaś znajduje się ława oraz dwie spore kanapy. Sypialnia zajmuje bowiem najwięcej miejsca, obszerne, zdobione złotymi wykończeniami łóżko oraz dwie duże szafy na jej ubrania. W komnacie można dostrzec biblioteczkę sporych rozmiarów oraz fotel, który stoi obok specjalnie dla czytelniczki. Po prawej stronie można zauważyć wyjście prowadzące na balkon, który połączony jest ogrodem, jednakże trzeba przejść przez kamienne schody, aby móc się do niego dostać. Panują tutaj jasne kolory kremu oraz różu, brązu i czerni.

Weszła do swojej komnaty, i wpuściła Enyę, który zajął pierwszą kanapę z brzegu i rozłożył się na niej. Dziewczyna uśmiechnęła się pod nosem na ten widok, nie minęła chwila, a pojawiły się służki, które pomogły jej zmienić ubrania na fioletową suknie z dodatkami kuleczek z złota. Tak ubrana usiadła w fotel i wzięła pierwszą książkę z brzegu, która była o alchemii.Zaczęła ją czytać mając założoną nogę na nogę. Wertowała kartki powoli nie spiesząc się. Po chwili dostrzegła jak Enya zszedł z kanapy i położył się przed fotelem wiec dziewczyna musiała unieść nogi do góry, uśmiechnęła się pod nosem mając podnóżek z pumy 0Dziękuję Powiedziała cicho do przyjaciela.

Kobieta o brunatnych włosach lekko kręconych na końcach i niebieskich oczach przechadzała się korytarzami holu w swojej turkusowej cotehardie, przepasana złotym pasem z kutasami na boku kibici. We włosach miała wplecione białe lilie upięte ciasno zapinkami. Jej szyja była przyozdobiona wisiorem ze srebra, w zawieszce miała szafir w kształcie kropli wody. Ktoś kto nie znał Elem stwierdziłby, że jest dostojną, piękną damą, która jest w idealnym wieku do ożenku i chyżo pospieszył po jej dłoń, ci co jednak byli bardziej zaznajomieni z tematem wiedzieli, że to tylko skorupka, którą musi przyodziewać na czas pobytu w pałacu. Jej ruchy nie były aż tak piękne i dostojne jak na księżną, jednak nie rzucało się to w oczy. Do perfekcji miała opanowane uśmiechanie się. Tysiące barwnych, wyćwiczonych uśmiechów, które zdążyła poznać od swojej matki. Zwróciła się twarzą ku drzwiom do komnaty siostrzenicy. Przystąpiła do nich i zapukała, tak jak nakazują maniery, kiedy usłyszała pozwolenie na wejście pchnęła drewniane, ciężkie drzwi i niemal jak cień wślizgnęła się do środka.
-Witaj księżniczko Ario.-zwróciła się doń formułką z tytułem. Uśmiechnęła się nieznacznie, niemal niezauważalnie. Pierwszy uśmiech, grzeczny, nie napraszający się i subtelny. Neutralny.

Aria siedziała zaczyta o swojej książce o alchemii, skończyła czytać i odłożyła książkę na miejsce schyliła się i podrapała swojego pupila za uszkiem, usłyszała w tym czasie cisze mruczenie, widocznie Enya zasnął w miedzy czasie,a dziewczyna mu się nie dziwiła. Zeszła z fotela i wyciągnęła się czując jak jej kości zesztywniały, i poprawiła swoją suknie by się nie pogniotła, kiedy usłyszała otwierane drzwi wyprostowała się, kiedy zobaczyła swoją ciocię na jej ustach pojawił się uśmiech.-Ciocia Ealeneisses ! Powiedziała wesoło i posłała jej ciepły uśmiech podeszła do niej i wtuliła się bardzo dawno jej nie widziała, a ostatnio brakowało jej towarzystwa do rozmów. Spojrzała na kobietę po czym odsunęła wiedziała ,że tak nie wypada, dostałą lekkich rumieńców na policzkach i opuściła głowę.-Przepraszam nie powinnam Dodała cicho zmieszana.

Kobieta usłyszała słodki głos swojej siostrzenicy, która przywarła do niej obejmując ją i tuląc się czule. Objęła dłonią potylicę dziewczyny i lekko pogłaskała ją. Obie jak widać cieszyły się na ponowne spotkanie. Może nie wypadło tak emocjonalnie reagować na czyjś widok, ale były krewnymi, w dodatku były same.
-Nic nie szkodzi moja kochana, nic nie szkodzi.-uspokoiła elfkę i zadumała się na słowami "ciocia". Postarzało to ją o jakieś sto lat, ale to nie jej wina, że siostra miała już dzieci. W sumie, może gdyby nie to, że jest wojowniczką i fakt, że brakuje jej ogłady może już sama miałaby swoje dzieci. Zorientowała się, że milczenie trwa zbyt długo, dlatego postanowiła je przerwać.
-Wyrosłaś, zmieniłaś się, robi się z ciebie piękna panna, jak ostatnio byłam w zamku byłaś tycim brzdącem. Ach... Urok życia w wojsku dziś jesteś jutro wyruszasz na wojnę.-powiedziała lekko smutnym głosem co starała się ukryć i szybko dodała.
-Jak ci idzie nauka? Jakie robisz postępy?-zapytała troskliwie Arię i rozejrzała się za jakimś siedziskiem, jednak nie chciała wyjść na niegrzeczną i dopominać się o ty, by wskazała jej miejsce do spoczynku lub nie daj boże samej rządzić się w nie swoim lokum. Co jak co, ale nie czuła się dość swobodnie jako księżna, mimo, że były spokrewnione, czuła, że musi o wszystko pytać u ważyć na słowa.

Ucieszyła się ,że ciocia ją pogłaskała czuła jakby cofnęła się o parę lat i znowu stała się małym dzieckiem ciesząc się na widok swojej cioci.-Tak bardzo wiele się uczę na temat magii, znaczy chce być znachorką, ale nie wiem czy się nadaje Powiedziała niepewna swoich ust czuła się niepewnie co do znachorstwa mimo ,że naprawdę wiele wiedziała i umiała. Widząc, że kobieta szuka miejsca do siedzenia, dziewczyna pokazała jej dłonią by usiadła na kanapie, a sama zrobiła podobnie. Uśmiechała się lekko pod nosem lubiła z kimś rozmawiać , co prawda wielu osobom nie ufa, ale jak komuś zaufa to łatwo ja zranić, ale ponoć mówi się że życie bywa trudne.

Usiadła sobie spokojnie na wskazanym miejscu przez dziewczynę, ponownie się uśmiechnęła, nieco bardziej ciepło i prywatnie. Kolejny uśmiech, drugi z szerokiej palety uśmiechów, kiedyś i Aria nauczy się uśmiechać jak księżniczka, do tej pory studiuje magię.
-Znachorstwo? Bardzo ścisła dziedzina, trzeba wiele precyzji do tego typu zaklęć, bardziej interesują cię maści, odwary i proszki czy też jako dziedzina magii?-zapytała z zaciekawieniem. Wydoroślała jej mała siostrzenica, już nie jest tą samą dziewczynką co niegdyś. Stała się bardziej ambitną i inteligentną elfką, a to cnoty jakie ich rasa ceni. Wydęła pierś nabierając powietrza a sznurki na dekolcie sukni zatrzeszczały niczym napinane cumy w łodziach.
-Powiedz mi jak ci mijają dni w zamku? Ja osobiście był się niezmiernie nudziła, pewnie masz lekcje, ale i tak jest sporo wolnego czasu.-ciotka spojrzała na nią swoimi szafirowymi oczami szukając różnych odpowiedzi na różne pytania jakie sobie zadawała w myślach, ale nie odważyła się zapytać na głos, chociażby z tytułu tego, że nie są tak blisko emocjonalnie.

Na pytanie cioci uśmiechnęła się -Wolę magię i zaklęcia oraz rytuały Powiedziała łagodnie, widząc, jak kobieta pręży pierś dziewczyna lekko się przygarbiła, chodź i tak siedziała prosto w dumną wypiętą piersią to i tak nie robiła to tak dumnie jak Eal, nie była AŻ tak pewna, zawsze była bardziej odosobniona od innych.-Tak mam zajęcia, a w wolnym czasie czytam książki Tutaj dłonią wskazała na swoją mini biblioteczkę, miała ona z 4 metry wysokości a 5 szerokości, była ona na ścianie i widocznie 3/4 półek było zajętych, czytanie dla dziewczyny to była pasja i hobby jednocześnie, może i wiedza trudno wchodzi jej do głowy, ale dzięki ciężkiej pracy uda się jej w końcu nauczyć to czego potrzebuje.-Albo udaje mi się czasami wychodzić na świeże powietrze poza teren pałacu Dodała ciszej, uwielbiała świeże powietrze, a zakazy są jak impuls im bardziej jest zakazane to tym bardziej chce się to prawo łamać.

Spojrzała na różnego rodzaju książki, które piętrzyły się to tu to tam poukładane. Widocznie młoda Aria chciała założyć sobie swoją prywatną bibliotekę w komnacie zamkowej jakby dwie już w zupełności nie wystarczyły. Elen nie była może miłośniczką książek, ale też nie gardziła nimi oraz ludźmi, którzy czytają, spojrzała znowu na siostrzenice, która wydała się jej zgaszona.
-Jesteś jakaś dzisiaj markotna, coś się stało moja śliczna?-zapytała się patrząc na nią swoim bystrym, przenikliwym wzrokiem, który niemal świdrował oraz przeszywał duszę elfki na wskroś. Przekrzywiła swoją głowę jak zaciekawione ptaszysko, które bacznie obserwuje otoczenie.
-Jeśli chcesz, możemy przejść się po ogrodach, jest ładny dzień, na pewno spożytkujemy go lepiej niż siedząc w komnacie. W dodatku porozmawiamy, opowiesz mi trochę co się działo kiedy mnie tutaj nie było. Co ty na to?-zaproponowała jej ciotka. Nie była nachalna ze swoją propozycją, po prostu wypłynęła spontanicznie i jakoś tak naturalnie, mimowolnie. Trochę się zmartwiła humorem siostrzenicy, jednak dziewczyny w jej wieku bywają kapryśne.

Spojrzała na swoją ciotkę i słysząc jej słowa o markotności uśmiechnęła się zgaszona, jednak wiedziała ,że można czytać z jej twarzy jak otwartą księgę nienawidziła tego choć czasami może to ją uratować życie.-Chętnie się przejdę Powiedziała łagodnie spojrzała na Nnyę , który się właśnie przebudził i przeciągnął, widząc jej nieznajomą twarz zawarczał ,dziewczyna jedynie pokazała ręką by do niej podszedł.  Zwierze ją posłuchało po czym podeszło i obwąchało lekko i lekko machał ogonem na boki, dziewczyna podrapała pumę za uchem. Spojrzała na Eal i posłała ciepły uśmiech choć może tak nie wyglądało.

Spojrzała na pumę, która prężyła się i prychnęła na nią. "No tak, żadne zwierze za mną nie przepada mimo, że jestem elfem." Spojrzała na swoją siostrzenicę, która uśmiechnęła się do niej ciepło a Elen odwzajemniła to równie serdecznie.
-Zatem chodźmy, opowiesz mi co cie dręczy i nie myśl, że się wywiniesz, mimo, że ciotka trochę ma za sobą nie jest jeszcze taka stara jakby mogło się zdawać.-tym razem uśmiech był bardziej serdeczny i spontaniczny, żartobliwy. Wstała z krzesła i położyła dłoń na głowie pumy, która siedziała nie daleko. Poczochrała ją za uchem na co zareagowała z wielką aprobatą. Skinęła głową na Arię i wyszła z komnaty dając jej czas na ewentualne przebranie się i przygotowanie. Kiedy wyszła obie ruszyły na dół po marmurowych schodach. Opuściły pałac udając się do ogrodów.

z/t

Spojrzała na kobietę, to że się nie wywinie tego była świadoma. Uśmiechnęła się niezauważalnie, kiedy ta poczochrała pumę po jego głowie. Dziewczyna odświeżyła się i ubrała wygodne buty na nogi, podeszła do drzwi i otworzyła je a kiedy puma wyszła dziewczyna podążyła za nim. Splotła palce za plecami i szła powoli przed siebie patrząc pod swoje nogi, by nie upaść. Kątem oka dostrzegła pumę, która szła obok jej jak równy z równym jakoś pocieszyło ją to na duchu. Kiedy wyszła z komnaty od razu skierowała się w stronę ogrodów.

z.t