VENDICARE



Ukształtowanie terenu:

Teren cesarstwa jest otoczony przez ogromne sięgające sklepienia góry, pełne ostrych jak brzytwy skał. Zarówno sam zamek, jak i miasto są umieszczone w dolinie między górami – totalna nizina, brak jakichkolwiek innych zniekształceń terenu. W tym cesarstwie nie ma słońca, nie ma wiatru oraz śpiewu malutkich ptaszków. Na sklepieniu widnieje kilka magicznie zawieszonych dusz skazańców, które płoną wiecznym błękitnym ogniem oświetlając teren.



Opis i Historia Cesarstwa

Piekło nigdy nie było stolicą ładu i porządku, tak więc niełatwo było o jakąkolwiek organizację czy hierarchię poza tą, o której decydowała siła demonów. Demony przez wiele eonów walczyły między sobą, tak naprawdę nie zważając na to co działo się na powierzchni świata – de facto zaniedbując swoje obowiązki siania zła i zniszczenia na świecie. Pewnego dnia w świecie podziemnym nastąpił potężny rozłam sił. Ze świata w którym każdy sam sobie był bogiem powstał świat który dzieliły setki granic. Każda granica oznaczała kolejny „klan”, który walczył z pozostałymi o dominację nad piekłem. Jednak pewien powszechnie znany demon o imieniu Servador jako jedyny pojmował, do czego prawdziwie zostały stworzone demony - do siania rozpaczy i zniszczenia na powierzchni. A co oni robili? Walczyli między sobą jak głupie zwierzęta, które nie miały pojęcia, co ze sobą zrobić. Początkowo demon miał problemy ze zjednoczeniem pod swymi rządami całej rasy. Z pomocą przyszedł mu jednak młodziutki, biały lisek o 9 dziewięciu ogonach, który podsunął mu sprytny pomysł. Wspólnie z liskiem Servador zebrał garstkę najsilniejszych demonów, pod pretekstem dania im kontroli nad krainą. Demony mocno przejechały się na zaufaniu innemu demonowi, kiedy okazało się, że ten, który obiecał im potęgę, odebrał im całą ich moc, by połączyć ją z mocą małego liska. Moment, w którym pod władzą demona znalazła się bestia tak potężna, jak niemalże wszystkie demony zebrane wspólnie był momentem, gdy Servador stał się kimś, kto siał postrach i szacunek – dzięki temu był w stanie sprowadzić organizację i „ład” w piekle. Oczywiście, lisek nie był też całkowicie bezinteresowny w tej całej „wymianie dóbr”, która nastąpiła między nim a aktualnym panem piekieł - demony obiecały sobie, że gdy pierwszy umrze, drugi przejmie tron. Servador nie spodziewał się jednak, że ten czas nastąpi chwilę po przejęciu tronu... Wybuchła pierwsza wojna rozpętana przez Cesarstwo demonów, a ich władca padł na pierwszych liniach od archaniołów, którzy byli ohydnie czyści i dumni. Wtedy cała piekielna armia spanikowała i poczęła uciekać do swojego ohydnego i zapleśniałego świata, do momentu, gdy na końcu swoich szeregów ujrzała wielkiego białego lisa o dziewięciu ogonach, które zmiatały anielskie wojska, niczym mrówki które są zmiatane miotłą. Widok ten napełnił demoniczną armię niezmiernym duchem walki i chęcią pomszczenia swojego poległego władcy. Pomimo tego, że wojna zakończyła się bez wyłonienia jednoznacznego zwycięzcy, piekielne szeregi ponownie otrzymały powód,by przeć naprzód. Po zakończeniu wojny lisi demon - otrzymał on imię Aramis - nie miał już tak wielkiej mocy jaką dysponował na początku, jednakże miał za swoimi plecami tak wielką ilość popleczników, że nikt nigdy nie ośmielił się znieważyć jego słowa. Gdy zmarł w tajemniczy sposób (być może zabity przez niechętnych jego stylowi rządzenia), władzę przejął jego syn Mithael. Młody królewicz miał własny pomysł na rządy - nieszczególnie zachwycały go plany ojca. Jako demon obdarzony wyjątkowo wojowniczą naturą, wiecznie toczył walki z Vallheris, Arvandorem i innymi cesarstwami stojącymi po stronie Dobra. Był znakomitym strategiem. Osobiście tworzył plany bitew oraz kampanii wojennych, co pomagało jego wojskom zwyciężyć. Zapisał się w historii cesarstwa jako nieco sprawiedliwszy władca niż Aramis. Pomimo licznych związków z kobietami (krążą nawet plotki, że udało mu się uwieść jedną z anielic) zmarł bezpotomnie. 
Czwartym Cesarzem został Shellan - bliski współpracownik i przyjaciel Mithaela. Pochodził on z ludu, ale w wieku 20 lat wstąpił do armii demonicznej. Walczył we wszystkich wojnach, jakie toczyło Vendicare. Dzięki swoim dużym zdolnościom zdobył sobie wysoką rangę generała, pozycję i układy, co przyniosło mu władzę. Był szaleńczo odważny, jako ateista gardził bogami. Swego czasu odważył się nawet stoczyć walkę z samym Dorahem, czego efektem była jego tragiczna śmierć i klątwa spoczywająca przez 30 lat na piekielnym państwie. Jego rządy, trwające wiele lat, były krwawe i okrutne dla poddanych, którzy często buntowali się przeciw woli Czwartego. 
Następcą Shellana, zamordowanego przez nieznanego sprawcę,  został mądry arystokrata Kaoru. Jako wykształcony i mądry władca zdecydował się spisać prawa obecnie obowiązujące w Vendicare. To właśnie jemu przypisuje się autorstwo Kodeksu Praw. Za rządów Piątego wybuchła wojna z Arvandorem. Mieszkańcy królestwa elfów zostali brutalnie wymordowani, ale granice Vendicare pozostały nienaruszone. Istnieją opowieści, zgodnie z którymi cesarz Kaoru miał być spokrewniony z rodem Kuran i mieć związek z zaginięciem młodego następcy wampirzego tronu, Rido. Są one jednak niepotwierdzone. Zginął w równie tajemniczy sposób jak jego poprzednicy, być może zabity lub otruty.
Szósty z Cesarzy Vendicare - Kaishin, ojciec obecnego władcy, był to zdecydowany i twardy wojownik o silnej woli. Dzięki małżeństwu z księżniczką demonów, swojemu pochodzeniu ze starożytnego klanu demonów oraz ogromnym zdolnościom w dziedzinie iluzji, budzącym podziw u innych demonów szybko umocnił swoją pozycję, jak i zdobył tron. Wkrótce plątał się w długotrwały i wyniszczający konflikt - kolejny już - z Vallheris. Cesarstwo aniołów, choć zazwyczaj miało pokojowe intencje, tym razem "wyszło z siebie" i odparło ataki demonów. Rządził dość sprawiedliwie - jak na demona, dlatego społeczeństwo wspomina go z wdzięcznością. Zbudował Katedrę Piekielną, zburzoną za czasów jego poprzednika. Zginął w trakcie wojny, w trakcie obrony zamku Nexus, w której osobiście brał udział. Jego żona - Caitlinne - zrzekła się z niewiadomych przyczyn tronu, oddając go jedynemu synowi. 

Obecnie w cesarstwie Vendicare panuje - względny, ale jednak - pokój, a mieszkańcy żyją spokojnie. Wydaje się jednak, że pokój ten jest tylko tymczasowy.


Siedziba Cesarska

W samym centrum cesarstwa znajduje się ogromny pałac, którego majestat jak i groza przytłaczają demony niższych klas. Poniekąd wygląda nieco jak katedra, gdyż z przodu ma dwie boczne wieże z ostro zakończonymi dachami, a parę metrów nad bramą główną widnieje sporych rozmiarów witraż przedstawiający herb aktualnie panującego rodu. Cały pałac jest wykonany z ciemnego, lśniącego kamienia i ozdobiony wielką ilością mrożących krew w żyłach posągów, witraży oraz baldachimów. Po przekroczeniu bramy wejściowej oczom przybyszy ukazuje się ogromny hol – który w czasach pokoju robi również jako sala balowa – na którego końcu znajdują się pokaźne schody, prowadzące do kolejnych ozdobionych kamiennych wrót za którymi znajduje się sporych rozmiarów sala tronowa. Reszta części mieszkalnej znajduje się w wieżach, do których schody można znaleźć w holu wejściowym.



Opis Stolicy Vendicare i ich Obywatele


Miasto:  Jest to duża miejscowość, zamieszkana przez różnorakiego typu rodziny demoniczne. Ot, po prostu zbiorowisko wszelkiego typu budynków, świątyń i kilku innych ciekawych zabytków. Można tu znaleźć także karczmy, w których można odprężyć się i odpocząć. 
Mieszkańcy: Demorianie i Piekielni



Drzewo Genealogiczne Cesarzy i Opis Byłych Cesarzy

Drzewo Dziejów Cesarzy:



Byli cesarzowie:

Servador - Założyciel Vendicare i Pierwszy Cesarz. Niestety nie miał potomstwa, dlatego też przygarnął
Aramisa , który miał po jego śmierci zostać następcą tronu. Został jednak przez niego zamordowany krótko po objęciu tronu.

Aramis - Drugi Cesarz Vendicare. Po śmierci Servadora, którego zdradziecko zamordował, objął władzę. Sprawował swoje rządy okrutnie i bezlitośnie, ale zapamiętany został jako pogromca wrogów cesarstwa i znakomity wojownik. Budził ogólny postrach i nienawiść, dlatego też został - być może - usunięty z tronu przez syna, który pragnął władzy.

Mithael - Trzeci Cesarz Vendicare. Syn Aramisa. Był znakomitym strategiem, to dzięki niemu Vendicare wygrywało wielkie wojny i zwyciężało w bitwach. Za jego czasów Cesarstwo toczyło nieprzerwanie różne konflikty z Aniołami, Elfami i innymi państwami. Rządził nieco lepiej niż jego ojciec, dlatego też jego imię w cesarstwie otaczane było czcią. Zmarł bezpotomnie.

Shellan - Czwarty Cesarz Vendicare. Bezlitosny zabójca, objął władzę po kilku latach od śmierci Mithaela. Pochodził z ludu, ale dostał się do armii demonów i zdobył tam, dzięki odwadze, rangę generała. Nie obdarzał szczególnym szacunkiem bogów, rządził krwawo, a swoich przeciwników eliminował w okrutny sposób. Swego czasu odważył się nawet wyzwać Doraha na pojedynek, w którym jednak zginął tragicznie, a na Vendicare przez krótki czas spoczywała klątwa. Rządził najdłużej ze wszystkich cesarzy.


Kaoru - Piąty Cesarz, pochodzący z arystokracji. Jego rządy odznaczają się długim i krwawym konfliktem z Arvandorem. Za jego sprawą w cesarstwie tym doszło kiedyś do krwawej masakry ludności. Potrafił jednak obronić Vendicare przed napaścią Vallheris i rządził dość sprawiedliwie. To on stworzył prawa obowiązujące obecnie w państwie demonów. Krążą legendy o jego pokrewieństwie z rodem Kuran - czyżby miał on coś wspólnego z zaginięciem Rido? Przypisuje mu się spisanie Kodeksu Praw Vendicare. Zginął, zabity przez nieznanego sprawcę. 


Kaishin  - ojciec obecnego cesarza, Szósty Cesarz Vendicare. Zdobył władzę dzięki swemu pochodzeniu ze starożytnego klanu  oraz wyjątkowym zdolnościom w dziedzinie iluzji i zabijania, budzącym podziw u innych demonów. Rządził długo, ale odznaczył się między innymi rozbudową Katedry Piekielnej, modernizacją armii oraz stworzeniem tajemniczych artefaktów, zapewniających pomyślność i bezpieczeństwo jego ziemiom. Legenda mówi, że to on stworzył ostatnią komnatę w Tajnej Bibliotece - Komnatę Północnego Płomienia. Zginął w trakcie wojny z Vallheris dzisiejszy Aeterium. 

Nathaniel & Astaroth van Meifris - uzupełnić




Teraźniejsi Cesarzowie i Rodzina Cesarska


Cesarzowie: Shirei von Reichs

Rodzina Cesarska: 
Caitlinne von Reichs - matka obecnie panującego, wdowa po poprzednim cesarzu. Mimo licznych konfliktów z ojcem cesarz poważa i szanuje matkę, dlatego też uczynił ją swoją doradczynią. Caitlinne ma w garści Wielką Radę, więc ma ogromny wpływ na poczynania syna i w razie czego może go skłonić do wojny lub do pokoju.
Astaroth van Meifris  - na początku przyjaciółka, obecnie cesarzowa i współrządczyni. Wobec ukochanej Natsu przy ludziach nie jest zbyt wylewny, wiąże się to bowiem z jego charakterem, ale stara się jej to wynagradzać.
Shirei von Reichs - syn cesarski, starszy z pary bliźniąt, które niedawno przyszły na świat. Jako książę i jedyny męski potomek ojca, będzie kiedyś następcą tronu.
Ashtari von Reichs - córka cesarska, młodsza z bliźniaków. Ponieważ jako kobieta nie byłaby brana pod uwagę przy dziedziczeniu tronu, podpisano sojusz z Aerdwan, którego ubocznym skutkiem jest poślubienie jej.
Mentire - kuzynek cesarza, jeden z wielu krewniaków, na których nie zwraca się uwagi. Oczywiście nie będzie dziedzicem, ale co szkodzi trzymać go na dworze.



Władza i Kodeks Panowania

Władza: Wszelka władza należy tylko i wyłącznie do Cesarza, który aktualnie jest u tronu. Nikt nie jest w stanie się sprzeciwić woli rządzącego ,gdyż jest całkowicie świadomy tego, że zostanie pozbawiony głowy na publicznej egzekucji ,które wbrew wszystkiemu są wykonywane dosyć często, czasami nawet tylko dla przykładu.

Prawa Panowania: Władza w królestwie przekazywana jest z pokolenia na pokolenie. Gdy nie ma bezpośredniego spadkobiercy berła cesarskiego, władca sam wybiera następcę ze swoich najbardziej zaufanych „ludzi”.

Polityka w Vendicare


System Władzy: Monarchia dziedziczna

Armia: Między 1 mln, a 3 mln. Jednak większość to zwyczajne mięso armatnie które tworzy drogę dla silniejszych oddziałów których liczba jest znacznie mniejsza. (150 tysięcy).

Technologia militarna:

-Cerbery - Piekielne psy, strażnicy piekieł... Legenda mówi iż istniał tylko jeden, ale tak naprawdę jest ich znacznie więcej. Osiągają do 2 metrów wysokości i posiadają od dwóch do trzech głów.

-Goblinus - Nazwa pochodzi od znanych i bardzo słabych stworzeń o nazwie gobliny... Otóż te oddziały to wspomniane wcześniej mięso armatnie.

-Piekielne bestie - Oddział ciężko uzbrojonych wojowników, świetnie przeszkolonych w walce za pomocą płonących broni. Każdą broń polewają olejem i go podpalają dzięki czemu one płoną.

Magowie Podziemia - Magowie specjalizujący się w magii przywołania, ognia lub ziemi.

Stosunki Polityczne: 

Stosunki Dobre	Stosunki Neutralne	Stosunki Złe
Thangaldaros, Aerdwan	Nevadur, Denaria, Arvandor, Atlantis	Vallheris

Religia: Wiara w bogów nie tyle koliduje z samym istnieniem demonów, co po prostu nie bardzo jest im na rękę. Oddają jednak cześć Wielkiej Trójcy - Dorahowi, Kasihowi i Roh. Czczą również Smoczych Bogów, których obdarzają ogromnym szacunkiem.

Język: Demony posługują się panującym ogólnie w świecie językiem, co jest dla nich o wiele bardziej wygodne niż korzystanie co chwilę z innego. Jednakowoż są posiadaczami kilku specyficznych zwrotów i nazw których używają tylko w swoim ojczystym języku:
~ Imperito – Jest to słowo które wymawiane jest z największym szacunkiem i bojaźnią, określa cesarza
~ Syaitan – Kolejne słowo wypowiadane z wielkim szacunkiem, tym razem określające Smoczą Boginię
~ Selamat Datang – Powitanie w narzeczu demonów
~ Mistrieħ fil-paċi – Ostatnie pożegnanie, często używane przy honorowaniu zmarłych.



Gospodarka w Vendicare

Handel: Prowadzi się go jedynie z Aerdwanem oraz Thangaldaros, z pozostałymi państwami handel praktycznie nie istnieje.

Stan skarbca: 3 500 100 florenów