Wielka, 12-metrowa brama o szerokości 4 metrów zdobiona złotem i czarną stalą jest oficjalnym wejściem do najwyższej części Dracon'har. Bruk z czarnego marmuru i dwa solidne posągi krasnoludzkich królów zdobią skromny dziedziniec i zapraszają w smoczą gościnę. Posągi przedstawiają poprzednich władców tutejszej kopalni złota i diamentów. Kiedy smoki zbudowały twierdzę w okolicy nawiązały umowę z krasnoludami, które mogły dalej eksploatować górę w spokoju w zamian za część zysków i przejęcie kopalni po śmierci ostatniego króla dynastii. Na ich szczęście było ich zaledwie dwóch więc zyski szybko przerosły koszty i Draconis opanowali tutejsze złoża. Brama upamiętnia więc dumnych przodków, którzy ciężką pracą zbudowali nieoficjalną stolicę Smoczej nacji.

Drzwi wejściowe były roztwarte na rozcież przez rosłego mężczyznę, trzymającego się za bok, bardzo ciężko oddychając. Ledwo umknął tym kłusownikom jednak zdołali go już nieźle poranić. Krew lała się na podłogę z jego nogi, rany na boku i piersi. Kaliban zbliżył się do jednej ze ścian i pomału, podpierając się, szedł do przodu ,licząc że natrafi na swojego majordomusa. Pomału odczuwał dziwne osowienie, kręciło mu się w głowie. Nic dziwnego, stracił dużo krwi i wciąż ją tracił. To nie zapowiadało się najlepiej i to bardzo. Jęknął z bólu. Nawet rana zadana przez jego szwagra nie była taka bolesna jak to co zrobili ci kłusownicy.. Tamto? Nawet tamtego nie czuł, za bardzo zaślepiła go na ten czas furia. Teraz? Czuł ból wszędzie, tym bardziej że fragment grotu włóczni utknął gdzieś w jego ciele i teraz nieźle go denerwował. Lekarza.. medyka.. kogokolwiek..

Zapewne w powrocie do domu nie pomagała Kalibanowi zbierająca się nad zamkiem burzowa chmura, czyli nieodzowny znak przybycia drugiego pana posiadłości - Glave'a. A wizyty szwagra nigdy nie bywają przyjemne... dla obydwu stron. Tak czy inaczej Shagul pewnie nie zauważył jej w ogóle, jednak tak znajomy zapach jego krwi krążył w nozdrzach Henira. Ashling raczej średnio to czuła ukryta w jego szponach ale z pewnością zauważyła nagłe przyśpieszenie jego lotu. Z resztą sam nie wiedział, bo chyba zasnęła. ~"Jest źle..."~, pomyślał widząc już bramę cesarską Dracon'har.
Nie zrozumcie mnie źle, to nie tak, że ten nonstop szykanujący Kalibana smok nagle zmienił się czułego członka rodziny. Glave po prostu wiedział jak to może się skończyć jeśli temu skończonemu idiocie nie udzieli się pomocy. Nie dość, że rody mogą się znowu pokłócić i przystąpić do wojny to jeszcze Volante pęknie serce i sama się zabije z tęsknoty za ukochanym. A co gorsza tego z kolei może nie przeżyć nawet matka. Poza tym, Glave sobie obiecał, że jeśli kiedykolwiek Kaliban ma zginąć z czyjejś ręki to z jego własnej! Tej, która rozdarła mu tors na krzyż i zatrzymała się milimetr zanim wyrwała mu serce.
Smok doleciał w momencie gdy Kalibana zaczął podtrzymywać majordomus. Młodo wyglądający demon o diabolicznie przystojnej twarzy, ubrany w oficjalny frak z jaskółczym ogonem, który od dwustu lat służył na zamku dobrze znał niemal wszystkie dziedziny przydatne lokajom. Lubi powtarzać, że "jest piekielnie dobrym lokajem" i miał rację. Sługa zaczął więc opatrywać swego pana już w holu tak szybko jak jedna z pokojówek przyniosła apteczkę. Sebastian, bo tak miał na imię kamerdyner, zauważył Glave'a gdy ten przymierzając się do lądowania zmienił się w człowieka i zostawiając tylko skrzydła opadł na dziedziniec. Niosąc siostrę odzianą tylko w płaszcz na rękach przeszedł przez próg gromiąc spojrzeniem szwagra. W drzwiach przywitała go pokojówka, gdyż jak widział lokaj był zajęty.
-Witamy z powrotem, Paniczu Glave i Pani Volante. -przywitała ich elfka o ciemnej, czekoladowej karnacji. Kłaniając się w pas oddaliła się do Sebastiana i Kalibana.
-Co mu się stało? -zapytał Glave beznamiętnie jakby pytał, kiedy będzie obiad będąc w złym humorze. Majordomus rzucił mu spojrzenie czerwonych oczu, jednak bez pretensji, a tak dla nawiązania kontaktu.
-Stracił dużo krwi i grot utknął w ciele, ale w porównaniu z Panem to zaledwie zadrapania... -powiedział pamiętając rany po ich ostatnim pojedynku.
Henir słysząc jego odpowiedź ucieszył się w duchu, że nikt nie odebrał mu przyjemności zabicia osoby, która zmarnowała życie jego siostry. Z drugiej strony i tak znajdzie tych gości i dopilnuje by smakowali wyśmienicie na wieczorną przegryzkę. Niezależnie kogo, każdego kto zaatakuje smoka spotka kara czy to z ręki atakowanego czy z Glave'a.
-Jak skończysz z nim, zajmij się moją siostrą. Miała pecha ale chce wiedzieć jak wielkiego... -dodał po czym położył ją na kanapie w holu nie odstępując na krok.

Od momentu wzięcia jej w łapy, zasnęła. Zasnęła, bowiem ta temperatura nigdy jej nie służyła. Nawet ciepło wydzielane przez jej brata nie utrzymało jej przy świadomości. Leżała tak, wtulona w niego i przykryta płaszczem, a po tym, gdy wziął ją na ręce w ludzkiej formy, wtulała się w niego łagodnie. Zapach krwi ukochanego jednak sprawiał, że była znacznie mniej spokojna. Denerwowała się, ot co. Gdy tak przyszedł do miejsca, w którym leżał Kaliban, poruszyła się niespokojnie, co mógł poczuć bez problemu niosący ja brat. Poznawała zapach tej posoki, powoli nawet zaczynała się wybudzać z "drzemki". Pierwsze co, to spojrzała się na chłopaka.
- Jest źle? - Zapytała cichuteńko. Wciągnęła powietrze nosem razem ze wszystkimi zapachami z sali i natychmiastowo się podniosła i zeskoczyła z rąk Glave'a. Wstała, podeszła natychmiast od wybranka serca, pogłaskała go po policzku. Zachowała zimną krew... musiała odłożyć czułości i ból na bok. Na nie przyjdzie wtedy, gdy będzie już z nim lepiej. Nie ma, co odbierać cennego dla medyków czasu.
- Sebastian, macie się nim natychmiast zająć. Wołać medyków! - Podniosła głos, była śmiertelnie poważna. Tak, jak wtedy, aczkolwiek wcześniej była tak przerażona, że nie była w stanie zawołać medyków. - Będzie dobrze, kochanie... - Szepnęła cicho, naciągając swój płaszcz na siebie. Jeśli medycy przyszli, dała im miejsce. Wiedziała, że tylko im będzie przeszkadzała i jeśli pozwolą, podejdzie. Oczywiście nie kryła zmartwienia i chęci pomocy...

Ku zaskoczeniu wszystkich zebranych wybuchnął dość zduszonym śmiechem. Przymknął odrobinę oczy, by po chwili obrzucić pomieszczenie lodowym spojrzeniem. Jęknął kiedy zauważył tą krwawą łaźnię której był twórcą. Kiedy usłyszał krzyk swojej żony cicho sapnął i zmrużył znowu oczy.
-Kochanieee... nie wiem czy krzykiem cokolwiek wskórasz, a mnie aż huknęło w głowie. - zachichotał -Wyjdę z tego nim się obejrzysz. Wychodziłem z gorszych ran, to grot zwyczajnie działa mi na nerwy.
Warknął na potwierdzenie swoich słów i złapał się lekko za pierś, wykrzywiając się przy tym w lekkim uśmiechu. Nigdy nie traktował swoich ran poważnie. Nawet jeśli był bliski śmierci, traktował śmierć jako coś.. naturalnego. Może przez te lata coś mu się pomieszało pod kopułą, kto wie. Jednak.. zdążył zyskać coś cenniejszego przez co uważał teraz na siebie bardziej (o ile to było w jego wykonaniu możliwe). Posłał Ashling leniwy uśmiech i obejrzał ją jeszcze raz.
-Czy to strój powitalny, czy może.. - dostrzegł ranę i uśmiech zniknął z jego twarzy, zastąpił go lód i złość -Kto.. to zrobił. Kto śmiał podnieść na ciebie rękę? Powiedz.. znajdę go i wypatroszę jak niedźwiedź pstrąga. Sprawię że będzie żałował każdej sekundy swojego nędznego życia..
Z jego gardła zaczął wydobywać się groźny warkot. Co z tego w jakim był stanie. Tutaj chodziło o jego żonę! W takim wypadku nie obchodził go ból, rany. Nic. Tylko dobro ukochanej.

Nie, nie wszystkich. Glave od dawna wiedział, że Kaliban ma nie równo pod sufitem. Darował sobie komentarz o tym co myśli o umizgach na jego oczach i struganiu przez Kalibana twardziela. Widział go wystarczająco dużo razy w opłakanym stanie by wiedzieć, że nie jest taki twardy jak mu się wydaje. Nie mógł sobie jednak darować gdy ten widząc ranę Ashling poprzysiągł zemstę na jej katach.
Smok podszedł do rannego szwagra i nachylił się łapiąc go za chabety i podciągając do pionu, niemal wyrywając go z pod rąk medyków. W jego oczach był gniew i odraza.
-Volante nie było ponad trzy lata, a ty w tym czasie siedziałeś na swojej czerwonej dupie skubiąc winogrona na srebrnym półmisku. Nie zrobiłeś nic by szukać żony a teraz śmiesz strugać wielkiego kochanka! Gdybym nie poleciał za nią i nie miał na nią oka być może dziś nie miałbyś do kogo się głupio uśmiechać! -powiedział podniesionym głosem, niemal krzycząc. Gdyby wzrok mógł zabijać, Shagul byłby dawno po pogrzebie. Na jego gniew wskazywał starożytny Dracoński wypowiadany z melodyjną płynnością i w pełnej krasie. -Brzydzę się tobą ale kocham siostrę, więc nie dobiję takiej skowyczącej kupy mięcha jak ty! Od jej rany masz się trzymać z daleka - to sprawa rodzinna i rodzina ją rozwiąże! -po tych słowach puścił go bezceremonialnie w dłonie Sebastiana i właśnie przybyłych medyków. Glave ruszył w stronę wyjścia.
-Pozbierajcie to do kupy i powiedzcie matce, że rzygać mi się chciało. Na pewno zrozumie... -po czym wyszedł i tuż za bramą zmienił się w smoka i odleciał tak nagle jak się pojawił. A za nim podążyła jego burza...

z/t

Słowa Kalibana ją rozjuszyły. Cholera, znowu nie dba o siebie?! Znowu nie przejmuje się swoim stanem?! Była zła. Zmartwiona o jego stan i wkurzona, że on się martwi tylko o to zadrapanie! Które i tak jest w trakcie leczenia! Cofnęła się widząc, albo raczej czując, że Glave podchodzi. Wstała. Już od dłuższego czasu widziała, że jest wściekły, dokładniej od czasu spotkaniu z Erin. Nie dziwiła mu się, szczerze mówiąc, ale z drugiej strony nie chciała się narażać na jego gniew. Miał w tym jednym rację. Nie wtrącała się. Nie miała zamiaru. Spojrzała się na odchodzącego brata, aby zaraz przerzucić wzrok na Kalibana w objęciach medyków. To było tak, jakby przez słowa brata przejrzała na oczy. Nie, wciąż go kocha, ale gdyby nie on, pewnie zaczęła by coś mówić i wykłócać się o to, że to jej luby jest w złym stanie.
- Powinieneś zająć się sobą. - Poparła brata. - Ze mną już jest dobrze, drogi narwańcu. - Dodała po chwili z nutką humoru, z resztą często się tak do niego zwracała. - Wyjąć mu grot, opatrzyć go! - Skierowała się do medyków, którzy natychmiast się jej posłuchali i zajęli tym. Wiedziała, że na pewno będzie skakać z radości i tym podobne, gdy usłyszy o tym, że z jego siostrą wszystko jest w porządku. Ale w tym stanie? Nie ma szans.